Per 1 januari gaat de Wet Zorg en Dwang (Wzd) in. Deze wet komt in de plaats van de Wet bijzondere opnemingen psychiatrische ziekenhuizen (Bopz).

De Wzd geldt voor alle mensen met een verstandelijke beperking. Het maakt niet uit of ze vrijwillig of onvrijwillig bij een zorginstelling wonen. Uitgangspunt van de nieuwe wet is ‘Nee, tenzij’. Dat betekent dat vrijheidsbeperking of onvrijwillige zorg in principe niet mag worden toegepast, tenzij er sprake is van ernstig nadeel voor de cliënt of zijn omgeving.

De Wzd regelt wanneer, waarom en hoe iemand onvrijwillige zorg krijgt. En dat onvrijwillige zorg zo snel mogelijk stopt. In de Wzd is onvrijwillige zorg altijd het laatste middel. Eerst moeten alle mogelijkheden voor vrijwillige zorg worden onderzocht. Is dan toch onvrijwillige zorg nodig, dan wordt gekozen voor de minst ingrijpende vorm, en dat zo kort mogelijk. Dat gebeurt aan de hand van een stappenplan. Cliënten en vertegenwoordigers worden hierbij nauw betrokken.

Zideris is al jaren bezig met het terugdringen van maatregelen die de vrijheid beperken. De nieuwe wet betekent voor ons vooral een iets andere manier van werken met meer en vaker multidisciplinair overleg. Een interne projectgroep is bezig met de voorbereidingen van de nieuwe werkwijze.